در نظریه ی گذار که در نیمه سده ی بیستم شکل گرفت و در پایان آن سده با فروپاشی اتحاد شوروری دوباره باب شد عموما لفظ گذار در جوار لفظ دمکراسی به روندی اطلاق می شود که طی آن نظام استبدادی جای خود را به نظامی می دهد که در آن حداقلی از مبانی دمکراسی رعایت می شود. گذار در چنین نظریه ای در تمایز با انقلاب مطرح می شود. روند گذار عموما حاصل مجموعه ای از عوامل داخلی و خارجی توصیف می شود که طی آن در نهایت از یک نظام سیاسی مانع دمکراسی به نظامی عبور می شود که شاید همه ی شاخص های دمکراسی را نداشته باشد اما در آن مسیر حرکت می کند. حالا که فشار خارجی بر ایران شدت گرفته و مشکلات داخلی جمهوری اسلامی افزایش یافته بخشی از اپوزیسیون ایرانی به این اعتقاد رسیده گه زمینه های گذار به دمکراسی در حال شکل گرفتن است. آیا چنین است؟ یکی از نشانه های آغاز دوران گذار وضوح یافتن روند فروپاشی نظام سیاسی است. آیا چنین چیزی در ایران مشاهد می شود؟ یکی از نشانه های دیگر آغاز دوران گذار وجود یک جریان اعتراضی و حدی از شکل گیری رهبری این جریان اعتراضی است. آیا چنین چیزی در ایران و در اپوزیسیون ایران می توان دید؟ این موضوع را با مهمان های این هفته در میان می گذاریم. مهران براتی معاون دبیرکل شورای مدیریت گذار از جمهوری اسلامی، تشکلی که به تازگی شکل گرفته، نسبت به شروع این روندها در ایران خوشبین است و می گوید زمان آن رسیده که نیروهای سیاسی از تلاقی عوامل داخلی و خارجی برای تسهیل روند گذار در ایران استفاده کنند.. سعید برزین تحلیل گر سیاسی می گوید گفتمان و نظریه ی گذار آن گونه که در علوم سیاسی شکل گرفته و تدوین یافته نمی تواند در بیان وضعیت حال حاضر ایران راهشگا باشد اقای برزین بگید نظریه ی گذار چی می گه و چرا ایران امروز در این نظریه از نظر تحلیلی وضوح چندان پیدا نمی کنه؟